شاهنامه

به   نام    خداوند   جان   و  خرد         کزین    برتر    اندیشه   برنگذرد

خداوند  نام    و     خداوند   جای         خداوند   روزی      ده    رهنمای

خداوند  کیوان  و   گردان   سپهر         فروزنده   ماه   و   ناهید   و  مهر

ز  نام  و  نشان  و گمان برترست         نگارنده‌ی    بر     شده   پیکرست

به      بینندگان     آفریننده     را          نبینی    مرنجان   دو    بیننده  را

نیابد   بدو    نیز     اندیشه    راه         که  او  برتر  از  نام  و از جایگاه

سخن هر چه زین گوهران  بگذرد         نیابد   بدو    راه    جان   و خرد

خرد  گر   سخن   برگزیند   همی         همان  را   گزیند  که   بیند  همی

ستودن نداند  کس او را  چو هست        میان   بندگی    را    ببایدت  بست

خرد را و جان را همی سنجد اوی         در اندیشه‌ ی سخته  کی گنجد اوی